Vlijmensche Boys – Lsv dames 1

Al een paar jaar zijn de dames van Vlijmensche boys een klasse apart. Een team van allemaal wat oudere dames (waaronder één van 50 jaar), maar die kunnen verschrikkelijk voetballen.
Onze eerste wedstrijd als 7×7 team was tegen hun (0-21). De eerste competitiewedstrijd ook (1-17).
In deze laatste competitiewedstrijd  konden ze tegen ons kampioen worden. Het was niet zozeer de vraag, of ze dat zouden lukken, maar meer de vraag, hoe zou LSV zich vandaag weren, tegen de sterkste tegenstander ?
Bij de wedstrijdbespreking, gaf John aan, dat we de bal zoveel mogelijk rond moesten laten gaan.
Dat deden we vanaf de aftrap. 7 keer, om precies te zijn, ging de bal van een LSV voet naar een andere LSV voet. Huhhh ? Vlijmensche Boys krabde zich eens flink achter de oren en ging in de achtervolging. Dat deden ze op hun eigen manier; 5-0 bij rust. In de rust was er toch echt weer volop op te noemen, wat erg goed ging, die eerste helft. De achterballen vanaf de grond, gaan ineens via keepster Loya, harstikke goed. Er werd gedurfd en geprobeerd te voetballen, geen blinde peren naar voren.
We gaan gewoon weer verder in de tweede helft, alsof het 0-0 is en we blijven gewoon oefenen en proberen het betere voetbal erin te slijpen,”; waren (dit keer mijn) wijze woorden.

Terug op het veld, bleek dat er ineens een man of 60 rondom het veld stond, met alvast de bossen bloemen in de aanslag om straks na de wedstrijd het kampioenschap te vieren. Oepsie ! dacht ik. Hoe gaan mijn arme meskes daar mee om ?? Die zullen wel helemaal in elkaar klappen en geïntimideerd raken. Gelukkig hadden wij ook 4 supporters bij ons.
Maar nee hoor, we hebben de 2^e helft maar één doelpuntje tegen gekregen en mijn meiden hebben geknokt als leeuwen, ondanks al het joelende volk langs de lijn.
Loya keepte geweldig en groeide uit, tot de speler van de dag. En als er al eens een schot vanaf de middenlijn over haar heen zeilde, was daar altijd nog de lat.
Met nog een paar kleine kansjes voor Elaine en Manouk, had een eren treffer er zeker nog ingezeten.

Nu heb ik dit seizoen regelmatig geschreven, dat we ondanks een verliespartij, toch erg goed gespeeld hadden en ik begrijp dat dat niet altijd geloofwaardig overkomt. Maar direct na de wedstrijd kwamen zowel hun leidster als trainer bij ons in de kleedkamer vertellen, dat ze niet wisten wat ze hadden gezien. Wat zijn jullie ongelofelijk vooruit gegaan, zeg ! Jammer dat jullie steeds zo in die onderste regionen blijven hangen. Jullie verdienen het zeker om lekker in de middenmoot mee te spelen.

 Einde van een heel leuk seizoen. Een seizoen waarin geen wanklank is gevallen en de meiden als een echt team naar elkaar zijn toegegroeid. Voetballend hebben we reuze stappen gemaakt, zowel als team, als ook sommige speelsters individueel.

Volgend jaar weer gewoon 11 tegen 11.

We zoeken nog een paar meiden en een grensrechter !!