Vreemd, dat je na een nederlaag, toch een beter gevoel over een wedstrijd kunt hebben, dan na de zeer ruime winst van vorige week. Ondanks de zeer welkome 2e plaats in de tussenstand, was de 15-0 winst van vorige week (toch nog ff een keertje extra noemen, dat dan weer wel), geen goede graadmeter voor de vorderingen, die we maken. De complimenten vandaag van coach en tegenstanders, zeiden me veel meer:  “zo zeg,  jullie zijn vooruit gegaan ! ” of  “hebben jullie zoveel andere speelsters erbij ? ” Nee, we hebben geen andere speelsters en ja, we zijn vooruitgegaan ! Het was vandaag een echte wedstrijd, met zeer veel  strijd van de LSV kant. De dames waren messcherp, zaten er dik bovenop en waren (gezond) agressief. Tot hier en niet verder !  De tegenstander begon al snel te mopperen op elkaar, want die dames hadden vooraf nog als tactiek gekozen, om zo snel mogelijk met 5-0 voor te komen, dan zou het kaarsje wel uitgaan bij LSV. Nou forget it ! We hadden heel veel lucifers bij ons vandaag. Ons kaarsje ging nooit uit ! Iedereen ging tot het gaatje. Een paar speelsters begonnen met lichte mankementen aan de partij en maakte de wedstrijd op het tandvlees vol. Een paar door omstandigheden weinig getraind, maar ik merkte daar niets van. Als een echt team werd er geknokt, rekening houdend met de kwaliteiten en tekortkomingen van medespeelsters. Super.

We begonnen de voorbereiding professioneel, met  koffie, thee, broodjes en een heuse tactische bespreking, in de bestuurskamer, vooraf. De trainer had erg zijn best gedaan op zijn Powerpoint presentatie.

We speelden in een gewaagde opstelling, met Manouk als laatste vrouw, met de taak zoveel mogelijk bij te sluiten en te ondersteunen, naar voren toe. In samenwerking met Kim,  deed ze dat echt geweldig, liep de longen uit haar lijf, tackelde en was creatief. Helaas werd dat niet beloond met een doelpunt, wel met een schot van ruim 20 meter op de kruising. Dyane had ondertussen wel weer even voorgedaan, hoe je moet scoren; met een droge schuiver in de hoek, gaf ze aan, goed in haar (voetbal)vel te zitten. Iedereen verdient stuk voor stuk een compliment: Loya, Lotte, Ilse, Eveline, Linda, Kim, Elaine, Dyane, Manouk en Renate.

In een vorig voetballeven van dit team, hadden we de wedstrijd vandaag zeker met een nulletje of 12 verloren. Vandaag niet. Bij rust was het slechts 1-2 achter (terwijl we net zo makkelijk 3-2 voor hadden kunnen staan, als Renate niet 2x dikke pech had gehad).Een  slecht begin na de rust, nekte ons; 1-4 binnen 10 minuten. Maar toen toch weer de draad opgepakt, Lotte laatste vrouw, Manouk wat verder naar voren,  veel druk gezet, afjagen, maar het mocht niet meer baten.

Vandaag was iedereen zeer goed, maar voor een tegenstanders als SPV, net nog niet goed genoeg !