8 februari 2015

Daar is ie dan eindelijk.
Na een eerste seizoenshelft zonder en een lange winterstop verder, hebben we em te pakken;ons eerste punt.
3-3 werd het op deze hele koude zondagochtend, tegen een debutant bij ons in de poule, Racing Boys (maar daar dan de meer vrouwelijke variant daarop).

In de winterstop hebben we er weer 2 speelsters bijgekregen, of liever gezegd, zijn Lotte en keepster Loya weer terug gekeerd op het oude nest. Ze gaven direct hun visitekaartje (Vistaprint ?) af; Loya had een paar hele goede reddingen en met Lotte kwam er beduidend meer voetbal in het team.
Ook met Amy voor het eerst weer als veldspeelster, tikte we de bal bij vlagen erg goed rond.
Een aspect waar we, de laatste weken op de training, erg hard aan gewerkt hebben.
De doelpunten moesten echter van heel ver komen.  Onze good old Suuske was toevallig over, van haar Oostenrijkse  stage.
Eerst wilde ze alleen kijken, toen kleedde ze zich toch maar om, toen wilde ze er toch wel even in en toen ze er dan eenmaal toch in stond, schoot ze bij haar eerste balcontact, de bal gelijk in de touwen. Je kon zien dat ze conditioneel flink wat heeft moeten inleveren, want dat was wel gelijk haar hoogtepunt, al schoot ze ook nog de 3-3- binnen.
Tussendoor had Dyane, met een weergaloze actie ook al gescoord en zo werd een vroege 0-1 achterstand weggepoetst.

Toch wat gemengde gevoelens over dit eerste punt. We hadden vandaag 3 punten kunnen pakken.
We waren de betere ploeg,  zeker  in de tweede helft met de ijswind mee,  we voetbalden bij vlagen zeer acceptabel maar hun late gelijkmaker, viel zeer ongelukkig.
Als je echter bedenkt, dat  we de wedstrijd begonnen zonder voorhoede, met zowel Manouk, Eef, Elaine, Natascha en Renate afwezig en dat de overgebleven meiden, flink de schouders er onder zetten en niet klaagden, kun je het ook zien als een groot pluspunt.