[metaslider id=3117].
Eindelijk werd ons geduld beloond, vandaag. Na al die jaren van trainen, oefenen en wedstrijden spelen in de 7×7 competitie, was daar uiteindelijk een echte overwinning in de gewone elftallen competitie. En wat voor één !! Ook op het niveau waar wij spelen, kunnen er soms magische dingen gebeuren met een team. Of dat nu komt, omdat er in de eerste paar minuten een fel duel wordt gewonnen, of dat je keepster in het begin een schitterende redding maakt, wat het team een onoverwinnelijk gevoel geeft, of een mooie één twee, waarmee het middenveld wordt overgestoken, dat zal je nooit precies meer kunnen achterhalen.  Het feit dat we vandaag boven onszelf uitstegen, was voor iedereen zichtbaar.
Nadat we onze 2 bekerwedstrijden, tegen teams die in veel hogere klassen spelen, volkomen kansloos hadden verloren, werd ook onze eerste competitiewedstrijd een behoorlijke teleurstelling. Natuurlijk was dit voor veel van onze meiden, de eerste keer, dat ze 11 x 11 speelden, maar toch was het me niet meegevallen. Vooral aan de bal, vond ik dat we te weinig durf toonden. Daar hebben we de laatste weken keihard op getraind en raar maar waar, maar vandaag zat er ineens volop voetbal in het team.
Goede combinaties, één tweetjes en scherpe counters.
Op de eerste  trainingsdag van het seizoen, heb ik misschien iets gezegd, waarvan de meiden me het ongelijk willen bewijzen.
Iets in de strekking van: “de best voetballende ploeg van onze poule zullen we niet worden” . Dat stukje van mijn verhaal zat ze niet lekker. Ik had het ook over:  “als je bij LSV voetbalt, ga je het altijd moeilijk krijgen, we zullen keihard moeten werken en zorgen dat we een conditioneel sterke, lastige ploeg worden, waartegen het niet fijn voetballen is”.
Tegenstander Gestel (Eindhoven)was met precies 11 man op komen draven. Vorig jaar speelde dit team nog een klasse hoger, maar werd door de KNVB terug gezet naar onze poule, omdat daar een team zich had teruggetrokken. Kortom een tegenstander die eigenlijk een maatje te groot zou moeten zijn. Maar vandaag viel alles samen voor ons, we waren met 15 meiden, dus volop wissels en inderdaad kwamen ineens weer de oude LSV ingrediënten boven drijven, we waren bikkelhard, vochten voor iedere meter en gaven nooit op. Tegenstander de pis lauw gemaakt, coach van hun over de zeik, waterzakken op het veld, kortom……….ik had het weer naar mijn zin. Voetbal zoals ik het graag zie.
Eerst kwamen we met 1-0 achter, maar na een slimme vrije trap van Renate, maakte Lotte gelijk. 1-1 bij rust. Soms denken we nog weleens dat de rust voor ons  5 minuutjes langer duurt, dan die van de tegenstander, maar nu pikten we de draad direct na rust weer op en heerste ons middenveld (met de 2 uitblinkers Manouk & Marit) weer.
Nadat de tegenstander met 10 man verder moest (blessure), slaagde Renate erin, om in haar eentje 3 man van hun achterin te houden, met al haar sjouw- en sleurwerk. Hierdoor kwam er veel ruimte om te voetballen van achteruit, waar de 4 dames achterin ook heel goed in slaagden. Weinig wilde ballen naar voren, maar rustig opbouwend. Iedereen speelde de wedstrijd van zijn leven. Niemand verzaakte. De nieuwe standaard voor de rest van het seizoen is gezet. Rechtsback Suus had het heel moeilijk, tegen veruit de snelste en beste speler van hun, maar tjonge jonge, wat een power, kracht en mentaliteit, ze bleef gaan en uiteindelijk werd ze zelf de bovenliggende partij. Na een geweldige pas van Elaine, scoorde Renate de 2-1  en Elaine zelf maakte er nog 3-1 van. Het centrum zat potdicht en een paar prima reddingen van Loya en wat mazzel hier en daar, zorgde voor de ultieme ontlading bij LSV. Onder applaus van het mannelijke publiek, ging het helemaal los in de kleedkamer; gegil, gezang en hossen met z’n allen. En na de wedstrijd gingen we weer vrolijk verder met het bier en de wijn, waar we gisternacht waren geëindigd.